Week 6
Blijf op de hoogte en volg Muriël
13 Maart 2017 | Filipijnen, Iloilo
Mijn week begon goed met een bevalling, weliswaar een wat vreemde bevalling maar het was er één. Mw. stond al even op 10 cm ontsluiting en gezien ze hier wachten in de labourroom totdat het hoofdje echt laag is, bleef ze daar nog even liggen. Maar toen ging ik weer even kijken en toen zag ik dat het hoofdje al bijna stond. Maar de dokter was nergens te bekennen, dus de midwifes begeleidde haar naar the deliveryroom, terwijl ik dacht doe die bevalling hier, gezien het hoofdje al bijna staat. Maar oke normaal gesproken vraag je eerst aan de dokter of je de bevalling mag doen, nu was ze er dus niet en dacht ik okee als ik nu geen handschoenen aan doe is het te laat, dus ging ik dat maar doen en ondertussen aan de verloskundige gevraagd of het oke was, Yes Yes of course. Het was een wat ingewikkelde en snelle bevalling waardoor de baby niet ademde en bleek was toen hij geboren was, dus heb ik hem gestimuleerd waardoor hij ging huilen. Maar moeder en baby maken het nu goed. Dus dat was bevalling nummer 36.
De volgende dag waren er geen bevallingen voor ons helaas. We kwamen binnen en het was er super druk met , ja Bo heeft ze geteld, 12 aanwezigen in de verloskamer rondom één vrouw die net was bevallen die ze nu aan het hechten waren. Het bleken afgestudeerde verloskundigen te zijn die nog een programma volgden omdat ze geen werk konden vinden. Die werden dus opgeroepen wanneer er een bevalling was. Daarna zag je niemand meer. Dus we hadden echt de verkeerde dienst te pakken. Even later kwam er een G8P7 binnen. Dus ja een achtste zwangerschap en mw. had al 7 jongentjes en wilde heel erg graag een meisje. Dus wij baalden echt dat die andere groep er was die oproepbaar was, want dit zou echt een hele mooie bevalling kunnen zijn. Maar ze zouden tot 6.00 PM in het ziekenhuis zijn, dus wanneer ze na 6.00 PM zou bevallen zou ze voor ons zijn. Het was inmiddels 17.00 uur en ze had 8 cm ontsluiting. Op dat moment vroeg een verpleegkundige of we mee wilde met een RX(rontgenfoto) van een dysmatuur van 38 weken die maar 1.450 kg woog. Gezien het Bo haar beurt was voor de bevalling te doen dacht ik, ja dat kan wel. Bo ging ook mee gezien ze voor 18.00 uur die bevalling toch niet kon doen. Kwamen we 20 min. later terug, was ze net bevallen zonder die andere ‘’studenten’’ erbij. Dus dat was echt even balen, maar het belangrijkste voor mw. was dat het een meisje was!
Ook eind van de week hadden we pech, ik heb dan nog wel een bevalling kunnen doen, maar toen Bo aan de beurt was stond ze al helemaal steriel en toen kwam er ineens uit het niets een of andere assistent student aan met steriele handschoenen aan die de bevalling ging doen i.p.v. Bo. Dus dat was echt een rare situatie. We hadden hem ook nog nooit gezien.
En die bevalling ging super stroef en ongemakkelijk, leek net of het zijn eerste keer was (iedereen moet het leren, daar niet van , maar het was echt een rare situatie gezien Bo al had gevraagd of ze de bevalling kon doen).
De rest van de dag heb ik een vrouw begeleid die zwanger was van een 4e kindje die op 8 cm stond, maar de arbeid vorderde niet en uiteindelijk is ze toch nog op 9 cm gekomen, en toen is er besloten om een sectio te doen. Vervolgens kwam er nog een vrouw binnen voor een eerste kindje die ook op 8 cm stond en die duurde ook heel lang, want dat hoofdje wilde niet zakken en is uiteindelijk ook in een sectio geëindigd. Gezien ze hier niet de moeite doen om dan nog eens goed te persen en het de tijd te geven bijv. bij het eerste kindje, maar als het niet snel genoeg gaat over te gaan op een sectio. Dus pech voor mij helaas. Toen was het al aardig laat en ik had nog steeds geen lunch gehad. Na ong. 4 uurtjes slaap van de afgelopen nacht gezien ik 01.00 uur pas in bed lag na de vorige dienst besloot ik maar naar huis te gaan om te lunchen en lekker te douchen. Want begin van de avond was er nog een klinische les die de dokters van de verloskamer kwamen geven.
Het was dan ook geen wonder dat ik ’s avonds na de bbq-night echt moe was.
Dit weekend ben ik met Bo naar Bohol geweest. Het eerste weekend dat we echt met z’n tweeën waren. Daarvoor moesten we met het vliegtuig naar Cebu en vanuit daar met de boot naar Bohol. Toen we bij onze gate zaten te wachten kwam er ineens een man naar ons toe en zei dat hij ons herkende. Het bleek de mede-eigenaar te zijn van het resort waar we in Gigantes zijn verbleven. Dus even mee gepraat en wat hij helemaal hier deed. Bleek dat hij een begrafenis had in Cebu. Dus dat was wel minder, maar wel grappig om hem daar tegen te komen.
Vanuit onze vliegreis van 20 min. zag je heel veel eilandjes van de Filipijnen. Echt een heel mooi uitzicht. Zaterdag hebben we de hele dag door Bohol getourd. We hebben de beroemde chocolate Hills gezien, was echt super mooi! Echt een aanrader mocht je ooit naar de Filipijnen gaan. Ook hebben we met een soort buggy door de chocolate Hills gereden, wat echt super leuk en grappig was. Bij elke bocht toeterde onze guide die voor ons reed op een motorbike en dat moesten wij natuurlijk ook even proberen. Echt heel stom, maar we hadden lol want het was een hele grappige. Ook heb ik nog de grootste phyton van de Filipijnen gezien en een andere slang vast gehouden en nog een kijkje genomen bij wat apen en de Filipijnse arend.
Een andere stop was bij de Tarsier aapjes. Zoo lief en ze zijn zo klein vergeleken wat je verwacht en die grote ogen in vergelijking met de rest van het lichaam.
Vervolgens zijn we nog naar the Twin bridges geweest, die vervolgens heel wankel maar stevig waren met alleen maar bamboestokken aan elkaar vast gemaakt. Heel apart om te zien en over heen te lopen.
Ook hebben we de oudste kerk van de Filipijnen gezien, hij is wel geruïneerd door de aardbeving in 2013, maar ze hebben hem grotendeels gerenoveerd, zodat hij weer gebruikt kon worden.
In heel Bohol zie je nog gebouwen of kerken die ze nog steeds aan het renoveren zijn door de aardbeving.
Ohja en als de Filipijnen een foto maken dan is het… 1,2,3… one more..other pose..one more..Dus soms moet je wel lang wachten totdat ze het perfecte plaatje hebben zoals bij bijv. Gigantes.
Daarna hebben we nog op Alona beach gelopen en daar wat gegeten. Totdat we gestoord werden door een of andere vogel(die niet te zien was) die zich bedacht om even lekker op mijn schouder een gebakje neer te leggen, om het vervolgens nog geen 5 min. later op m’n elleboog te doen. Nou serieus als blikken konden doden, was die vogel er geweest met als vervolg dat Bo er lang de slappe lach van heeft gehad. Dus kortom of het wel of niet grappig was, laten we maar in het midden;)
Het valt ons ook op dat het regelen op het Filipijnse tempo gaat ‘’at Filipino time’’, maar vervolgens als er een gate open gaat om aan boord te gaan of er een bordje met boarden verschijnt om in het vliegtuig te kunnen, dan springen ze met z’n allen op en (geen grapje)sommige sprinten naar de poortjes. Dat terwijl de boot/het vliegtuig toch wel wacht totdat iedereen aan boord is en iedereen een eigen zitplaats heeft. Dus je hoeft je geen zorgen te maken dat je het mist, want dat valt wel op;)
-
26 Maart 2017 - 12:27
Wilfried:
Hoi Muriel,
weer heerlijk om jouw verhalen te lezen. Het is echt fantastisch werk wat je daar allemaal verricht.
en daarnaast ook supergenieten van alle het mooie in de omgeving......
Wat een concurrentie om bevallingen te doen. Het is idd merkwaardig hoe soms het een en ander gaat over wie de bevalling mag doen....
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley