The last week in Shisong..

Wat gaat het toch snel..Onze tijd in het ziekenhuis en omgeving zit er al weer bijna op..
Maar eerst vertel ik jullie nog even hoe onze laatste week verliep.
Maandag ben ik met Esther en Erinn gaan filmen voor unit 2 op public health, terwijl de anderen op surgical 2 hielpen. Daar hebben we even geholpen en met de vaccinaties geholpen. Ook heb ik Erinn geleerd hoe ze moest injecteren want dat had ze nog nooit gedaan.
Dinsdagavond waren we door de matron en de zusters uitgenodigd om kerstavond in het convent te vieren.
We moesten er om half 6 zijn, dus zaten we lekker buiten onder de zonsondergang naar een kerstspel te kijken en daarna een kerstdiner. Dat was echt gezellig! Ik zat met Esther aan een tafel met student nonnen. Wat een leuke gesprekken hebben we gehad! Hoe oud we waren en waarom we nog niet zwanger waren. Wij uitgelegd dat je in NL eerst je studie afmaakt en dan werken en daarna pas. Nou kregen we als antwoord, kun je dan niet dan met je kinderen terug komen? Haha dus ik zei maar ‘’als het geld zegt ja, dan kan ik het thuis nog wel eens voorleggen:p, maar niet om te wonen’’ haha nou echt gelachen hebben we. Want hier is het normaal dat je op je 14e al zwanger bent. Ik legde ook uit als ik nu al een kind zou hebben, zou ik hier niet kunnen komen. Daar gaf ze me toch wel gelijk in en vond ze het maar goed dat we in NL maar later kinderen kregen.
1e kerstdag was een lekker rustig dagje met een lekker kerstontbijt in de buitenlucht met een zonnetje erbij. Toen kwam er ineens een kindje van ong. 6 jaar naar ons toe en ging bij ons zitten. We hebben hem maar lekker verwend met koekjes, een broodje met jam, banaantje en wat limonade. Nou hij was helemaal tevreden. Even later ging die weer weg met zijn buikje vol. Hier is het normaal dat kinderen op 1e kerstdag langs komen voor een snoepje of iets dergelijks.
In de middag heb ik nog even met de familie thuis geskyped.

Ik moet wel zeggen dat het een aparte manier van kerstvieren is. We zaten lekker buiten met een graadje of 30, dat zijn we niet echt gewend.
Tweede kerstdag kwamen Judith en Enna bij ons lunchen. Dat was gezellig!
In de middag heb ik nog even fijn met Simon geskyped, nu duurt het niet zo lang meer.
Ook zijn we nog naar het weeshuis geweest. Wat was dat leuk! Ik had nog wat bellenblazen over en we hebben alvast wat kleding gebracht. Wat vonden de kinderen het leuk! Echt geweldig om te zien. Op een gegeven moment zat ik bellen te blazen met heel veel kinderen om me heen. Echt heel leuk om hun zo blij te zien.

Vrijdag was ons laatste dagje om te werken in het ziekenhuis. We hadden op surgical 2 belooft om nog te komen helpen, dan zouden we optijd klaar zijn voor de kerstviering die middag met surgical 2.
Maar aangezien het de laatste dag was, wilde ik ook nog even naar maternity een kijkje nemen. But there were no active labours, so there was no chance of a delivery. Dus ben ik samen met Kaylee en Lisa op surgical 2 gaan helpen. Daar heb ik eerst the vital functions gedaan en daarna weer 5 of 6 wonden verzorgd. Het ging allemaal heel snel voorbij en voor je het wist was het werk klaar. Dus hebben we ons omgekleed en het eten gemaakt voor die middag. Want we moesten allemaal iets te eten mee nemen.
Om half 3 zou het beginnen, maar ja het is afrika he, dus het begon een half uur later ofzo. Maar ach ja wij vermaakten ons wel. Wat was dat een geweldige middag! Echt gelachen. Eerst waren er verschillende speeches. From Madam Eurnistine, Doctor Ivan, from us and from sister Thecla.
Bij de speech van Eurnistine kreeg ik wel even een brok in mijn keel…
Ze vond het super jammer dat vandaag onze laatste stagedag was, en dat we volgende week..inmiddels nog maar een paar dagen alweer vertrekken. Ze wou ons nog speciaal bedanken voor al onze hulp en ook al stonden we op andere wards, we kwamen altijd even gedag zeggen. Dat vond ze super leuk!
Even later hebben wij al onze handschoenen, desinfectance, mondmaskers ed. aan surgical 2 gegeven als extra kerstcadeautje. Want ja wij kunnen er toch niks meer mee, en hun kunnen het super goed gebruiken!
Daar kwamen de tranen bij Eurnistine.. ze wist niet wat ze moest zeggen, dus keek ze Madam Irene aan, maar zij was ook sprakeloos. En weer kwamen the special thanks!
Toen kwam het bij mij ook echt pas door dat we hier echt vrienden hebben gemaakt en dat we die moeten achterlaten.. Ik denk dat het donderdag wel apart gaat voelen.
Toen kwam het gedeelte van de cadeautjes. Wat hebben ze hier een leuke manier om ze af te geven. Je staat in een kring en er wordt gezongen en geklapt. En dan dans je naar diegene toe wie je had getrokken om het cadeautje af te geven. Hier maak je het cadeautje pas open als je thuis bent..Dus we moesten nog even wachten:P
Aan het einde hebben we nog even een groepsfoto gemaakt met the staff of surgical 2 als aandenken.
En ja toen waren we in ons huisje en waren we toch wel benieuwd wat er in zat. Ik ben echt blij met mijn cadeautje, want het is namelijk een echte afrikaanse jurk die precies past! Echt super lief!

Zaterdag zijn we nog even naar the mental institution geweest en daarna hebben Anouk, Kaylee en ik alvast onze uniformen voor de laatste keer gewassen, want die geven we ook hier af.
Ook hebben we onze eindevaluatie opgehaald en het is een 8 geworden!
Al moet ik zeggen dat ik blij ben met de 8, maar dat ik nog blijer ben met wat ik hier allemaal heb geleerd, meegemaakt en heb gezien! En dan is het nu tijd voor vakantie!

Zaterdagavond was ons afscheidsfeestje bij poly flow bar. Wat een geweldige avond! Het was echt super leuk! Maar eerst waren we nog even naar cultural week in the palace gegaan. Nou daar hebben we een afrikaanse traditie gezien..Beetje lastig om uit te leggen, maar iig wanneer er zon juju voorbij kwam moest iedereen op de hurken zitten..en gingen de andere juju’s dansen en roepen met stokken. Heel apart om te zien.
Op een gegeven moment was het al half 6 en wilden we richting poly flow bar gaan. Want we wilden daar eerst nog wat eten. Nou voordat we boven aan de berg waren tussen al die mensen, kwamen er wel 4 keer juju’s voorbij, dus het schoot niet echt op:P Elke keer maar weer gaan zitten en toen kwamen we nog 2 nederlandse jongens tegen. Heel apart om weer gewoon even nederlands te kunnen praten. Wij hadden een tijdje geleden al wel gehoord dat er 2 nederlandse jongens in het ziekenhuis voor onderzoek waren geweest omdat ze van een brommer waren afgevallen. Maar we kwamen er maar niet achter wie het waren. En nu juist in onze laatste week, komen we ze tegen. Ze moesten wel lachen toen we dat vertelden. Het was wel leuk, want hun zijn hier 1,5 maand en blijven 3 maanden ook voor hun minor.
Nou eindelijk aangekomen bij poly flow hebben we maar wat eten gehaald en daarna kwamen onze kameroense vrienden. De tijd vloog voorbij, daarna zijn we nog met een aantal na de night klob geweest tot dat we het tijd vonden om na huis te gaan.
Zondag was onze uitbrakdag.. Volgens mij hebben we niet veel gedaan overdag want die avond hadden we alweer een ander feestje.
We hadden een expositie van jean samuel. Hij is een super goede schilder. Na de expositie was er nog een klein feestje. Op een gegeven moment wilden we wel naar huis want we waren allemaal best moe. Maar dat ging nog niet zo makkelijk;) Het volgende avontuur in the middle of nowere.
We werden weer naar huis gebracht, maar onderweg raakte de benzine op…Juist en nu?
Het gebeurde natuurlijk midden op een weg die omhoog ging. Nou daar stonden we dan in the middle of nowere in het donker. Dus jude maar proberen en proberen, maar hij wilde geloof ik niet echt snappen dat wanneer de benzine op is, hij ook niet meer doet. Toen ging die maar iemand bellen, maar kreeg die niet te pakken. Dus nou ja op een gegeven moment zijn we maar met z’n allen gaan lopen, want het was volgens jude nog maar een klein stukje naar shisong..
Haha hij zei ‘’Don’t you know where we are?’’ Eh..no, not in the darkness..maar gelukkig wist jude de weg.
Dus daar liepen we dan met een zaklampje op de telefoon en met de vraag ‘’is iedereen er nog?’’.
Haha op een gegeven moment konden we er ook wel weer om lachen. Ja dat hadden wij weer en Kaylee en ik keken elkaar aan van not again..
Maar een wandeling later zagen we het kruis van the church of shisong, dus zeiden hee, we zijn er bijna. Nog iets later lagen we lekker in onze eigen bedjes. Time for some sleep.

Maandag hebben we dan toch maar een begin gemaakt aan onze koffers een beetje in te pakken.
In de middag zouden we eigenlijk nog een keer gaan paardrijden, maar er was een familielid van de familie van de boerderij overleden. Dus daar was niemand, dus kon het helaas niet doorgaan. Dus hebben we maar met jean samuel een drankje op het terras gedronken. Aan de ene kant was het super jammer dat het niet doorging, maar aan de andere kant was het veel te warm om te paardrijden.

Morgen moeten we toch echt even onze huisjes schoon gaan maken en de laatste was doen. Ook onze koffers verder inpakken. Nu voelt het toch echt raar en apart..
Ik heb tot nu toe nog genoeg ruimte over in mijn koffer, want er ligt ook nog een stapel die ik hier af ga geven. Maar een deel wordt ook nog gevuld met m’n afrikaanse jurkjes en de kleding die ik hier heb laten maken.

Dan is het bijna tijd voor afscheid..Wat heb ik toch een hekel aan dit moment. Moeten we al voor de 2e keer in een korte tijd afscheid nemen van allemaal lieve mensen. Maar nu is het toch een beetje anders, want je weet gewoon dat je deze mensen niet meer gaat zien.
We gaan morgen of woensdag nog even langs de afdelingen om gedag te zeggen en de laatste dingen af te geven.
Heb ook nog kleding die ik niet meer schoon krijg van al het stof en zand hier, maar hier zijn ze er maar al te blij mee.
Morgen gaan we natuurlijk ook oud&nieuw vieren, al wat het wel een andere oud& nieuw dan andere jaren, maar we gaan er een gezellig feestje van maken hier!

Donderdag beginnen we met reizen, ben benieuwd wat we allemaal tegen gaan komen. Uiteindelijk eindigen we in Kribi om daar lekker van het strand te genieten.

Ik weet niet in hoeverre we de komende weken internet hebben, dus misschien is dit wel het laatste verhaal vanuit Kameroen, maar misschien ook niet..en anders horen jullie de verhalen wel als ik weer in Nl ben;)

Maar in ieder geval wens ik jullie alvast een gelukkig nieuwjaar toe! (en doe het rustig aan;))
Tot volgend jaar! (Dat klinkt zo lang, maar als het eenmaal 2014 is, ben ik al zo weer thuis)

Bye, bye and see you soon!
Ps. ik ga hier nog even lekker genieten van het weer, strand, mooie natuur, de warmte, de zon en van alles wat we nog tegen komen!